„... helgasta efnið sem hjartað elur“
Orðsins list kemur að þessu sinni frá ungu ljóðskáldi sem heitir ágúst(a).
![](/media/1/20230529145446.jpg)
Ljóðskáldið ágúst(a).
Regína bókaútgáfa gaf út ljóðabókina Hrjóstugt hálfsumarland 2022 og er það fyrsta bók höfundar sem skrifaði ljóðin á nítjánda aldursári í alvarlegum veikindum en er í dag 26 ára. Í bókinni er að finna um 200 íslensk nýyrði og hefur Steinunn Sigurðardóttir rithöfundur lýst ljóðskáldinu sem „nýrri dúndurrödd“ og að ljóðin búi yfir einstökum „tilfinningahita og orðkynngi“.
Í lýsingu útgefanda segir: „Fyrst var ungskáldið keðjulaus drengur; svo kom heiftúð helsærðrar fjölskyldunnar og félagsleg einangrun, þar á eftir skömm og líkamleg veikindi, þeim næst hugarmengun og síðast sjálfsvígsskylt bjargarþrot, eins og skáldið lýsir best: „ég er þokubundið stöðuvatn / ég er hrjóstugt hálfsumarland. Leitin að heilun og hlýju stigmagnast í síðasta kaflanum; andakt í garð ungrar konu og kvenleikans gjörvalls ríkir („í griðanótt / held ég stálfast um þig“) og þannig örlar kannski á varkáru æðruleysi, þrátt fyrir allt.“
Hrjóstugt hálfsumarland er heillandi bók, mjög nærgöngul og sár en um leið full af andríki.
Ljóðin sem hér birtast eru úr kaflanum brennimarksljóð.
nánd í náttdaggarhögum
i.
rauðsóllituð kvöld
hringast upp rósgróna stigann
alskugglaus æska, fæðingarhvít
ég man öll danssporin þín
alheimsþorstann
heysátuna
aldingarðinn
dúnalognið
huldufólksbyggðina, vegina þeirra
almættið í lófa mér
undirleitt alnættið
nafnlausir akrar plægðir
nánd í náttdaggarhögum
þreyttur bóndi reytti arfa
úr djúpri mold í mátulegum fjarska
hvítfuglar um myrkgleyminn
kannski föður blámann
suðurland, stúlkuland, ljóðaland
þú varst ég
ég var þú
við vorum nánd í náttdaggarhögum
ii.
innst inní grasinu grétum við
allslífsnautnina
sem sönglaði glatt þetta sumar í hverri
suðurlandsnáttu
tær eins og lindarvatnið, nautnin tær
eins og lindartárin
í hverjum einasta móvindótta hesti á
beit og brjóstrauða farfugli
í hverri einustu heyrúllu og fljúgandi
hvítri vonóvon
þar lifði allslífsnautnin sem okkur var gefin
og gefin aðeins einu sinni
í okkur lifði sú græðislind, til þess eins
að deyja
um gullsólardagana þegar helgasta
efnið sem hjartað elur
holdgaðist í þér og brosti eitt
stundarkorn að mér