Vinsamlegast athugið að þetta efni er eldra en mánaðar gamalt.
„Ég held að það sé ekki nógu mikil samstaða hjá bændum,“ segir Þórunn Sigurðardóttirn, sauðfjárbóndi á Dvergasteini í Seyðisfirði. Hún telur að þeir gætu ekki tekið höndum saman eins og kollegar þeirra erlendis. Væru slík mótmæli á döfinni reiknar hún ekki með að hún kæmist frá búskapnum til að taka þátt.
Mótmæli bænda í Evrópu hafa verið í fréttum undanfarin misseri þar sem þeir valda usla í stórborgum og tefja umferð á hraðbrautum.
Aðferðir þeirra hafa meðal annars falist í að dreifa mykju í þéttbýli, hella niður mjólk eða gera vegatálma með heyrúllum. Með þessu vilja þeir vekja athygli á erfiðri stöðu stéttar sinnar.
Er orðið tímabært að íslenskir bændur fari að mótmæla að evrópskri fyrirmynd? Þetta var spurning sem Bændablaðið lagði fyrir lítið úrtak bændastéttarinnar. Þá voru þeir einnig inntir eftir því hvort þeir tækju þátt ef slík mótmæli væru á döfinni. Svör þeirra voru mismunandi, en heilt yfir virðast þeir vilja beita friðsömum aðferðum fyrst.
„Ég tel að aðrar leiðir séu ekki fullreyndar,“ segir Hafdís Sturlaugsdóttir, sauðfjárbóndi í Húsavík á Ströndum. Aðspurð um hvort hún tæki þátt í slíkum mótmælum segir hún það velta á því hvernig þau væru lögð upp. „Ég færi allavega ekki á dráttarvélinni.“„Það er alveg rétt að gjörðir hafa ekki fylgt orðum síðustu ár,“ segir Halla Sif Svansdóttir Hölludóttir, garðyrkjubóndi á Melum á Flúðum. „Það er spurning þegar engar breytingar verða á búvörusamningum hversu langt bændur þurfa að fara til að bregðast við því.“ Hún veltir fyrir sér hvort stemning væri fyrir því að dreifa mykju fyrir framan Alþingi og segist geta komið með laufblöð og afskurð ef svo beri undir.„Nei, ég tel það ekki endilega tímabært,“ segir Jón Árni Magnússon, sauðfjárbóndi í Steinnesi í Austur-Húnavatnssýslu. „Við þurfum að láta í okkur heyra en þurfum að gera það á málefnalegan hátt. Ég myndi fara suður til að sýna mátt í fjöldanum en tæki ekki þátt í ofstækisaðgerðum.“ Mynd / Eydís Ósk Indriðadóttir„Það er spurning hvenær rétti tímapunkturinn er til þess,“ segir Bjarni Rúnarsson, kúabóndi á Reykjum í Skeiða- og Gnúpverjahreppi. „Ég er samt á því að við mættum vera almennt háværari þannig að það gæti komið sá tímapunktur að við þurfum að ræsa vélarnar og tengja dreifarana við.“ Hann segir enga spurningu um hvort hann tæki þátt í slíkum mótmælum, enda ekki langt fyrir hann að fara. „Ef maður gerir það ekki sjálfur, hver gerir það þá?“„Nei, er ekki betra að taka þetta á öðrum vettvangi?“ segir Birgir Freyr Ragnarsson, kúabóndi í Flatey á Mýrum í Hornafirði. Hitt væri reyndar gott sjónvarp. Þá segir hann svo leiðinlegt að ferðast með haugsugu að hann myndi ekki nenna að keyra með hana til Reykjavíkur.„Nei, af því að ég tími alls ekki búfjáráburði í svoleiðis mótmæli,“ segir Sigríður Ólafsdóttir, sauðfjárbóndi í Víðidalstungu í Vestur-Húnavatnssýslu. Það færi eftir skipulagi mótmælanna hvort hún tæki þátt sjálf, en hún færi allavega ekki með mykju með sér.
