„Ég er fyrst og fremst stolt og hrærð“

Forseti Íslands sæmdi fjórtán Íslendinga riddarakrossi hinnar íslensku fálkaorðu á nýársdag eins og hefð er fyrir. Ólöf Þ. Hallgrímsdóttir, ferðaþjónustu­bóndi hjá Vogafjósi í Mývatnssveit, fékk riddarakross fyrir framlag til ferðaþjónustu og atvinnulífs í heimabyggð. 

 

Slegið var á þráðinn til Ólafar til að leita viðbragða hennar vegna viðurkenningarinnar.

 

Hélt að einhver væri að gera at

 

„Já, ég fékk símtal frá forsetaritara sem tjáði mér að ég hefði verið tilnefnd til hinnar íslensku fálkaorðu. Mér datt eiginlega fyrst í hug að nú væri einhver að gera at í mér og varð hugsi og svolítið vör um mig. Ég óskaði eftir umhugsunarfresti með að svara hvort ég ætlaði að þiggja orðuna. Ég hugsaði málið og sagði mínum nánustu frá þessu og það hvöttu mig allir til að svara jákvætt sem ég og gerði.

 

Ég verð að viðurkenna að ég hef kannski aldrei verið neinn sérstakur orðuunnandi en líklega með auknum árafjölda og þroska breytist maður og verður mildari og meyrari og kann betur að meta þann mikla heiður sem sýndur er. Ég horfði líka á viðtal við frú Vigdísi Finnbogadóttur um orður sem hún hafði fengið í gegnum tíðina og þar kom fram að henni þótti eiginlega vænst um hina íslensku fálkaorðu. Hvernig hún talaði breytti kannski svolítið afstöðu minni til orðuveitinga. Það er að sjálfsögðu mjög gott að hrósa ef vel er gert en ég hafði ekkert verið að hugsa þannig um sjálfa mig og okkar uppbyggingu sem ég er þó mjög stolt af og finnst alla tíð hafa verið óhemju skemmtileg þó ekki hafi allir rauðir dagar verið hvíldardagar og engin sumarfrí,“ segir Ólöf og hlær.

 

Stolt og hrærð

 

Ólöf segir að það hafi komið sér verulega á óvart að fá þessa tilnefningu, en eftir á að hyggja sé hún  fyrst og fremst stolt og hrærð.  

 

„Mér hefur líka verið hugsað til alls þess góða fólks, starfsfólks og fjölskyldu, sem hefur tekið þátt í þessari uppbyggingu og er ég því mikið þakklát og tel að þau eigi líka heiðurinn skilið með mér.“

 

Óvæntar uppákomur á leiðinni til Reykjavíkur

 

Ólöf segir að hún hafi reynt að halda fréttunum frá Bessastöðum leyndum fyrir fjölskyldunni, enda þótti öllum frekar einkennilegt að hún og maður hennar ætluðu að rjúka til Reykjavíkur á gamlársdag og halda upp á áramótin í Reykjavík og ætla svo að þjóta heim á nýársdag seinnipart þegar allra veðra er von. 

„Við eigum eina dóttur og tengdason í Reykjavík og vorum hjá þeim, sem var líka ný upplifun en ég hef ekki upplifað áramót í Reykjavík fyrr,“ segir Ólöf.

 

Á leið hjónanna til Reykjavíkur keyrðu þau fram á unga konu með sprungið dekk í Skagafirði sem þurfti aðstoð við að skipta um dekk. Síðan héldu þau áfram en þar sem þau eru umhverfisvæn keyra þau á rafbíl og þurftu að  hlaða hann á leiðinni.  Unga konan fór fram úr þeim á Blönduósi en á Holtavörðuheiðinni keyrðu þau fram á vinkonu sína þar sem bíllinn var út af.

 

„Endirinn var sá að hún kom upp í bílinn okkar og sem betur fer óslösuð.  Þarna biðum við eftir lögreglu vegna skýrslutöku og fékk hún svo far með okkur til Reykjavíkur en þar átti hún að fara að vinna á Landspítalanum um kvöldið en var aðeins of sein vegna óvæntra uppákoma á leið sinni. Það má því segja að árið hafi endað með ýmsum góðverkum hjá okkur,“ segir Ólöf.

 

Kálfurinn Fálki, sem mætti í heiminn á nýársdag, sama dag og Ólöf tók við fálkaorðunni á Bessastöðum.

 

Ekki heimilt að nota orðuna hvenær sem er

 

Ólöf segir að  henni sé  ekki heimilt að nota orðuna hvar og hvenær sem er. „Það fylgja orðunni reglur um notkun en hana má bera t.d. 1. janúar og 17. júní og svo á merkisdögum í lífi mínu. Hins vegar fylgir lítil rósetta með sem þú mátt alltaf bera sem er merki þess að þú sért orðuhafi hinnar íslensku fálkaorðu.“

 

Ferðaþjónustan er ekki hobbí

 

Þegar Ólöf er spurð út í viður­kenninguna og hvað henni finnist um hana stendur ekki á svörum.

„Mér finnst þetta vera mikil viðurkenning fyrir því starfi sem við hér í Vogafjósi höfum verið að sinna og byggja upp undanfarin ár en gaman frá því að segja að á síðasta ári fögnuðum við 20 ára afmæli. Mér finnst þetta líka vera viðurkenning fyrir alla ferðaþjónustu hér í Mývatnssveit sem á sér mjög langa sögu og eiginlega fyrir alla ferðaþjónustu í landinu sem er nú vonandi loksins að hljóta viðurkenningu á því að vera almennileg atvinnugrein en ekki eitthvert hobbí.  En alltaf má gera betur og það höfum við hugsað okkur að gera.“

 

Fálki fæddist á orðudaginn

 

Ólöfu bárust skemmtilegar fréttir að heiman þegar hún hringdi í sitt fólk eftir að hafa tekið á móti orðunni á Bessastöðum.

 

„Já, það er gaman frá því að segja en kvígan Ljúfa, sem er gríðarlega stór og falleg og við búin að binda miklar vonir við hana, eignaðist kálf á nýársdag, okkur að óvörum. Kálfurinn, sem var fallegt naut, fékk  að sjálfsögðu nafnið Fálki.

 

„Ekki var vitað hvort lifandi kálfur var í henni og við búin að láta ómskoða hana þar sem niðurstaðan var að eitthvað væri nú í henni en gæti verið steinfóstur, þetta var því mikil gleði og kom mjög skemmtilega á óvart,“ segir Ólöf.

 

Opna 1. febrúar með bjartsýni og gleði

 

Ólöf er að lokum spurð hvort það sé ekki allt gott að frétta af rekstri Vogafjóssins? 

„Jú, jú, það er allt gott hjá okkur, við urðum ekki eða mjög lítið vör við samdrátt í ferðaþjónustunni.   Við höfum verið með lokað síðan 15. nóvember vegna þess að við erum að gera upp salinn hjá okkur, bæta hljóðvist og margt fleira. Það er  óhætt að segja að salurinn hafi verið gerður fokheldur en þetta er framhald á því að sl. sumar tókum við í notkun nýja viðbyggingu sem rúmar gestamóttöku, bar og biðsvæði fyrir gesti sem bíða eftir borði í veitingasalnum eða vilja bara njóta útsýnis og kyrrðar. Við vorum einnig að fjárfesta í frárennslishreinsistöð til að uppfylla reglur um ítarlega hreinsun á fráveitu. Það skal tekið fram að við erum í dag með tveggja þrepa rotþró og siturbeð og ekkert frárennsli hér fer beint út í vatn og þróin er tæmd þrisvar til fjórum sinnum á ári.  Við opnum svo 1. febrúar og höldum ótrauð áfram með bjartsýni og gleði,“ segir orðuhafinn og ferða­þjónustu­bóndinn Ólöf Þ. Hallgrímsdóttir.